Kindergeneeskunde (pediatrie) is de tak van de geneeskunde die de medische zorg voor zuigelingen, kinderen en adolescenten omvat. De American Academy of Pediatrics adviseert mensen tot 21 jaar onder pediatrische zorg te staan (hoewel meestal alleen minderjarigen onder pediatrische zorg hoeven te vallen). Een arts die gespecialiseerd is in dit gebied staat bekend als kinderarts of kinderarts. Het woord kindergeneeskunde en zijn verwanten betekent “genezer van kinderen”; ze zijn afgeleid van twee Griekse woorden: παῖς (pais “kind”) en ἰατρός (iatros “dokter, genezer”). Kinderartsen werken zowel in ziekenhuizen, vooral in de subspecialiteiten zoals neonatologie en als ambulante huisarts.

Geschiedenis

Hippocrates, Aristoteles, Celsus, Soranus en Galen begrepen al de verschillen in groeiende en volwassen wordende organismen die een verschillende behandeling vereisten: Ex toto non sic pueri ut viri curari debent (“Over het algemeen mogen jongens niet op dezelfde manier worden behandeld als mannen”) ).

Enkele van de oudste sporen van kindergeneeskunde zijn te vinden in het oude India, waar kinderdokters kumara bhrtya werden genoemd. Sushruta Samhita een ayurvedische tekst, gecomponeerd in de zesde eeuw voor Christus, bevat de tekst over kindergeneeskunde. Een andere ayurvedische tekst uit deze periode is Kashyapa Samhita.

Een manuscript uit de tweede eeuw na Christus van de Griekse arts en gynaecoloog Soranus van Ephesus behandelde neonatale kindergeneeskunde. Byzantijnse artsen Oribasius, Aëtius van Amida, Alexander Trallianus en Paulus Aegineta hebben bijgedragen aan het veld. De Byzantijnen bouwden ook brefotrofie (crêches). Islamitische schrijvers dienden als brug voor de Grieks-Romeinse en Byzantijnse geneeskunde en voegden hun eigen ideeën toe, met name Haly Abbas, Serapion, Avicenna en Averroes. De Perzische filosoof en arts al-Razi (865–925) publiceerde een monografie over kindergeneeskunde met de titel Ziekten bij kinderen en de eerste definitieve beschrijving van pokken als klinische entiteit. Een van de eerste boeken over kindergeneeskunde was Libellus [Opusculum] de aegritudinibus et remediis infantium 1472 (“Little Book on Children Diseases and Treatment”), door de Italiaanse kinderarts Paolo Bagellardo. Opeenvolgend kwamen Bartholomäus Metlinger’s Ein Regiment der Jungerkinder 1473, Cornelius Roelans (1450–1525) zonder titel Buchlein, of Latijns compendium, 1483, en Heinrich von Louffenburg (1391–1460) Versehung des Leibs geschreven in 1429 (gepubliceerd 1491), samen vorm de Pediatric Incunabula, vier grote medische verhandelingen over de fysiologie en pathologie van kinderen.

De Zweedse arts Nils Rosén von Rosenstein (1706–1773) wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne kindergeneeskunde als medisch specialisme, terwijl zijn werk De ziekten van kinderen en hun remedies (1764) wordt beschouwd als “het eerste moderne leerboek over het onderwerp”. Kindergeneeskunde als een gespecialiseerd medisch domein bleef zich halverwege de 19e eeuw ontwikkelen; De Duitse arts Abraham Jacobi (1830-1919) staat bekend als de vader van de Amerikaanse kindergeneeskunde vanwege zijn vele bijdragen aan het veld. Hij volgde zijn medische opleiding in Duitsland en oefende later in New York City.

Het eerste algemeen geaccepteerde kinderziekenhuis is het Hôpital des Enfants Malades (Frans: ziekenhuis voor zieke kinderen), dat in juni 1802 in Parijs werd geopend op de plaats van een eerder weeshuis. Vanaf het begin accepteerde dit beroemde ziekenhuis patiënten tot de leeftijd van vijftien jaar, en het blijft tot op de dag van vandaag de pediatrische afdeling van het Necker-Enfants Malades-ziekenhuis, opgericht in 1920 door fusie met het fysiek aangrenzende Necker-ziekenhuis, opgericht in 1778 .

In andere Europese landen richtte de Charité (een ziekenhuis opgericht in 1710) in Berlijn in 1830 een apart kinderpaviljoen op, gevolgd door soortgelijke instellingen in Sint-Petersburg in 1834, en in Wenen en Breslau (nu Wrocław), beide in 1837. In 1852 Great Ormond Street, het eerste kinderziekenhuis van Groot-Brittannië, het Hospital for Sick Children, werd opgericht door Charles West. Het eerste kinderziekenhuis in Schotland werd in 1860 in Edinburgh geopend. In de Verenigde Staten waren de eerste soortgelijke instellingen het Children’s Hospital of Philadelphia, dat in 1855 werd geopend, en vervolgens het Boston Children’s Hospital (1869). In het Harriet Lane Home in Johns Hopkins werden door Edwards A. Park subspecialiteiten in de kindergeneeskunde gecreëerd.