Ergotherapeuten zijn beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die gebruikmaken van op feiten gebaseerde praktijk, onderzoek, wetenschappelijk bewijs en een holistisch perspectief om onafhankelijkheid, zinvolle beroepen en het functionele vermogen van patiënten om hun dagelijkse routines en rollen te vervullen, te bevorderen. Ergotherapeuten zorgen ervoor dat hun patiëntgerichte interventies effectief zijn. Ze hebben achtergrondtraining over de psychologische, fysieke, emotionele en sociale samenstelling. Ergotherapeuten hebben ook een enorme training in het behandelen van het hele lichaam met de integratie van neurologische principes, anatomische of fysiologische concepten en psychologische perspectieven. Ze ondersteunen individuen gedurende hun hele leven om zinvolle activiteiten, ook wel bekend als beroepen, individueel uit te voeren door therapeutische interventies te gebruiken.

Ergotherapeuten werken op verschillende gebieden, waaronder geestelijke gezondheidszorg, kindergeneeskunde, orthopedie, neurologie en geriatrie. De belangrijkste benadering van ergotherapie is om individuen te helpen bij het herwinnen van vaardigheden en bij het vergroten van hun capaciteiten en het verminderen van beperkingen of beperkingen van welke aard dan ook. Ergotherapeuten evalueren zowel het individu als hun huis en andere directe omgevingen. Bij evaluatie bevelen ze, indien nodig, adaptieve apparatuur en training aan in het gebruik, de begeleiding en het onderwijs voor familieleden en verzorgers. Ergotherapeuten bepalen de individuele doelen van een patiënt met behulp van de familie, verzorger en arts van de persoon.

Ergotherapeuten passen elke interventie aan om het vermogen van een persoon om dagelijkse activiteiten uit te voeren te verbeteren en zijn of haar doelen te bereiken. Ergotherapeuten voeren uitkomstmaten uit om de capaciteiten van de persoon te evalueren en om ervoor te zorgen dat er vooruitgang wordt geboekt in de richting van de doelen. Deze uitkomstevaluatie helpt de therapeut ook om te begrijpen of een interventieplan moet worden gewijzigd.

Geschiedenis

Het beroep van ergotherapeut is ontstaan ​​in de Verenigde Staten aan het begin van de 20e eeuw en werd onafhankelijk ontwikkeld door verschillende professionele groepen zoals artsen, maatschappelijk werkers, verpleegsters, kunstenaars, ambachtelijke leraren en architecten.

In Duitsland is het beroep van ergotherapeut ontstaan ​​uit de combinatie van ergotherapie en ergotherapie (al in de psychiatrie aan het begin van de 19e eeuw gebruikt). In 1924, voor de Tweede Wereldoorlog, ontwikkelde Hermann Simon een ergotherapie-theorie voor de behandeling van geesteszieken. Na de Tweede Wereldoorlog werden de methoden en methoden van arbeids- en werktherapie voor het eerst in Duitsland gebruikt door Britse verpleegsters en om te zorgen voor Duitse soldaten en burgers die gewond raakten aan lichaam en geest. In Duitsland werd in 1953 in Hanover in de Annastift het eerste leercentrum voor ergotherapie opgericht. In 1999 zijn de titels van ergotherapeuten en ergotherapeuten gewijzigd, die voorheen wettelijk waren beschermd. De huidige wettelijk beschermde functie is ergotherapeut.

Basis

Ergotherapie is gebaseerd op (arbeids) medische, sociale wetenschappen en actiegerichte fundamenten. Vakspecifieke grondslagen worden in Duitsland ontwikkeld door onderzoek op het gebied van ergotherapie en arbeidsfysiologie, en in het buitenland in de arbeidswetenschappen.

Bij ergotherapie worden de domeinen zelfzorg (bv. Aankleden, eten bereiden), vrije tijd (bv. Vrienden ontmoeten, handwerken) en productiviteit (eisen van het beroepsleven; bv. Teksten schrijven, ramen schoonmaken) onderscheiden.

De mechanistische kijk op mensen (mensen zijn de som van hun lichaamsstructuren en functies, stoornissen op het gebied van activiteit worden daarom toegeschreven aan stoornissen van deze structuren en functies) binnen ergotherapie sinds het midden van de jaren zeventig in de VS en Canada en sinds het midden van de jaren negentig Jaren in Duitsland worden steeds meer vervangen door een holistische (holistische) visie: mensen worden gezien als een open systeem waarin er complexe relaties zijn tussen het individu, zijn omgeving, zijn activiteiten en zijn deelname (participatie). Hieruit volgt dat alle bedieningsproblemen moeten worden overwogen om een ​​bevredigende oplossing te vinden.

Ergotherapeuten die een holistische kijk hebben, gaan uit van de volgende basisaannames en waarden:

Basisaannames

• Mensen zijn van nature acterende wezens.
• Activiteit en participatie hebben een belangrijke invloed op de gezondheid van een persoon.
• Mensen kunnen verstoringen en beperkingen ervaren in hun acties.
• Actie kan worden gebruikt als startpunt voor verandering.
• De omgeving kan worden gebruikt als startpunt voor verandering.

Waarden

• Iedereen heeft het recht om deel te nemen aan persoonlijk betekenisvolle activiteiten.
• Beperkingen verminderen de waarde van het individu niet.
• Beperkingen zijn niet noodzakelijk een belemmering voor een goede levenskwaliteit.
• Ieder individu heeft het recht om zijn eigen leven te bepalen.